مرور

این روزای تب و سرماخوردگی ، کتابای مدیریتی رو مرور میکردم و یاد خاطرات کلاسای درس می افتم . یادش بخیر که چقدررررر خوش میگذشت بهمون و چه استادای بداخلاق جذابی داشتیم . چقدر من خوره کتابای مدیریت بودم و چقدر کتابای بابامو برمیداشتم و دیگه پس نمیدادم :)) اونم بابای من که اوووف رو کتاباشون حساس بودن .

یادش بخیر  روباه و خارپشت :) تفکر جالبی که خیلی روش بحث کردیم ...

مطلب زیر رو توی کانال مدیریتی دیدم ، جالبه .

طرز فکر شما روباه است یا خارپشت؟
خلاصه مطلب برلین این است که روباه بسیار چیزها می داند اما خارپشت فقط یک چیز مهم می داند.

روباه موجودی است حیله گر و چابک، که برای شکار خارپشت راه های مختلفی را به کار می گیرد. او هر روز در اطراف لانه خارپشت پرسه می زند تا در فرصت مناسب، او را شکار کند. خارپشت موجود کوچکی است که به آهستگی حرکت می کند و به راحتی در کمین روباه قرار می گیرد اما زمانی که روباه می خواهد به او حمله کند و او را شکار کند، خارپشت تنها روش دفاعی عالی را که می داند اجرا می کند؛ او  با جمع کردن خود در میان خارهایش پنهان می شود. خارپشت با همین یک روش توانسته است در برابر روباه همیشه پیروز شود.

با توجه به حکایت روباه و خارپشت افراد را می توان به دو گروه اصلی بر اساس نحوه تفکرشان تقسیم بندی کرد.

 روباه ها بسیاری از روش ها را به طور همزمان دنبال می کنند و هرگز تفکر خود را روی یک مفهوم کلی یا دیدگاه یکپارچه متمرکز نمی کنند. از طرف دیگر خارپشت ها جهان پیچیده اطراف خود را تا حد یک ایده سازمان یافته ساده می کنند. از نظر خارپشت ها هر چیزی که تا اندازه ای به ایده خارپشتی مربوط نباشد موضوعی بی ربط است.

نکته جالب اینجاست که اندیشمندان معتقدند افرادی که در طول تاریخ بزرگترین رد پاها را به جای گذاشتند کسانی بوده اند که بر روی یک ایده نگاهی بسیار عمیق داشته اند. یعنی در واقع از طرز تفکر خارپشتی پیروی کرده اند. خارپشت ها اصل هر چیز را می بینند و بقیه را نادیده می گیرند.

به این مساله فکر کنید که طرز فکر و عمل شما به روباه نزدیک است یا به خارپشت ...