بعضیا ...

ی وقتایی انقد از همه چی خسته میشم که به کارایی رو میارم که وقتی بعدن حالم خوب شد خودمو دعوا میکنم !

یکیش که الان دچارش شدم گشت و گذار تو سایتهای زرد و دیدن عکس و فلان بازیگراس ! تو این گشت و گذارهای نابخردانه ، رسیدم ب ی فیلم 7-8 دقیقه ای از افتتاح رستوران انار ، با مدیریت محمدرضا گلزار !

نمیدونم من غیر طبیعی ام یا اونایی که تو فیلم بودن ! از گرگان همدان کرمانشاه و... اقصی نقاط میهن کوبیدن اومدن تهران که گلزار رو ببینن ! بعد تا میدیددنش میزدن زیر گریه ای خدا این چ کاریه آخه ؟ چرا من هرگز نمیتونم علاقه به بازیگرا رو درک کنم ؟ آره منم پرویزپرستویی رو تحسین میکنم ، بازی شهاب حسینی رو خیلی دوست دارم ولی اگه اینا رو تو خیابون ببینم هرگز هرگز به مخیله ام خطور نمیکنه برم جلو بگم وااااااای آقای فلانی من 8 ساعت راه اومدم شمارو ببینم خیلی دوستون دارم !

آخه مگه اون آدم چیه ؟ کیه ؟ که بخاطرش اینهمه راه بیای و تا ببینیش گریه کنی ؟ بعدم ازت بپرسن چرا گریه میکنی بگی باورم نمیشه بعد 8 سال دارم از نزدیک میبینمش من 8 ساله طرفدارشم ! فاجعه تر از همه اینا اون دختریه که اومده از گلزار خاستگاری کنه و مادر دختر میگه امیدواریم توکل به خدا ببینیم آقای گلزار چی میگه ؟!؟!؟!؟!؟!!

بابا گلزار به سایه خودش میگه پیف پیف دنبالم نیا بو میدی ، اونوخ ... ! ای خدا مغزم درد میگیره که همچین سطح فکرایی همچین آدمایی هستن که شدیم 75 میلیون نفر !

اون بردیا گلزار 2 سال همکلاس من بود ، به قدری فیس و افاده داشت که بیا و ببین ، چرا ؟ چون داداش محمدرضا گلزاره !!!!! از در که میومد داخل میرفت دفتر اساتید ... با استاد میومد سرکلاس و همین منوال بود همیشه ! با هیچکس جز اساتید هم سلام علیک نداشت . ی ترمی که خیلی فیسش به حد اعلا رسید ، آخر ترم در به در جزوه شد و شکرخدا هیییییییییییییییییچ کس از بچه ها حاضر نشد جزوه بهش بده !

خلاصه که ، هیچوقت نتونستم عکس بازیگر جماعت بزنم ب دیوار اتاقم و هرجا هم که دیدم تعجب کردم و اصلا خوشم نمیومد ازین کار ، هیچوقت در هیچ سنی همچین حسی رو نداشتم ! دو قدم حاضر نیستم راهمو کج کنم برا بازیگر جماعت ، اونوخ بعضیا 10 ساعت راه میان که عکس بگیرن با گلزار ... خوش بحالشون چ دل شادن اینا .

خدایا شکرت ! برای همه چیز ... سلامتی امنیت آسایش آرامش رفاه شادی و همه نعمت ها و رحمت ها و  حس های خوب زندگیم ...